dijous, 6 de setembre del 2012

Para arriba y para abajo

 

03.09.2012

Estos dos días me he dedicado a recorrer la ciudad, como siempre. Andar y andar ... y me encanta. Me muevo por las ciudades como si estuviera en una nueva tienda, mirándolo todo, distrayéndome con cualquier cosa, intentando que no se me escape nada. Ahora mismo soy muy feliz, sin ninguna preocupación, solo disfrutando del momento. Lástima que todo vale dinero y esto no puede prolongarse durante mucho tiempo. Pero en fin, a lo que vamos.

Ayer me fui a hacer algunas gestiones, por un problema con una compañía de autobús, y luego enfilé toda Market street hasta llegar al barrio de "Castro", famoso barrio gay de la ciudad. Nada más llegar me doy de morros con un tio, de unos 30 y algo años, con un cuerpazo ... Y EN PELOTAS! No me lo podía creer, intenté hacer una foto disimulando, para no quedar como una "voyeur", pero no hubo manera, siempre había gente por el medio. Lo intenté, no sé cuantas fotos eliminé, nada, pero lo juro: EN PELOTAS! Y luego se le juntó otro de su misma edad, este un poco más "tirillas". Bueno, sigo caminando y en la plaza donde empieza la calle Castro, veo a 4 o 5 más, normalitos, pero bueno, también desnudos, luciendo sus atributos (a ver si entre todo lo de la foto encontrais un culo. Tiempo! Tic tac tic tac. Jajaja).

 
 

En fin, eché una foto para dedicársela a mi primo y dí una vueltecilla por el barrio que me había recibido tan bien :). Está bien, casitas bonitas, mucho colorido y muy animado. Luego me fui para el barrio de la "Misión", llamado así porque es donde se encuentra la Misión Dolores, el edificio más antiguo de San Francisco, de estilo colonial español. También muy animado. Da gusto pasear un Domingo, toda la gente se echa a la calle, hacen picnic en los parques, organizan espectáculos para las familias, vamos, un gustazo. Y encima con un tiempo perfecto, ni frio ni calor.

 
 
 
 
 
 

Después de comerme un hot dog, a tope de cebolla, queso y mostaza, otra vez a subir cuestas hasta Alamo Square, para ver las famosas casas "the painted ladys" que han salido en varias películas y series. Los turistas somos como borregos, todos allí haciendo fotos. Yo iba con una sonrisa porque me hacía mucha gracia ver a tanta gente echando fotos a las casas e imaginando a los que viven dentro. En fin. Le pedí a una chica que me hiciera la fotografía correspondiente y para casa, donde para mi sorpresa el Domingo ofrecian palomitas. Había una máquina grande que no paraba de echar palomitas y podías coger las que quisieras. Así sí!

 
 

Al día siguiente visité el Civic Center, donde está el Ayuntamiento, la Opera, la Biblioteca del Estado, varios edificios del gobierno ... y varios "sin techo" tirados por los jardines. Es raro. Se mezcla todo, sin transiciones. Pasas de una zona super lujosa, a un barrio marginal, con borrachos, drogadictos, y luego de nuevo una zona de moda, con restaurantes, etc. Eso sí, tu andando entre locos y borrachos, como si nada, como si fuera tu barrio, para que no te digan nada y rogando al cielo que se acabe ese tramo cuanto antes. :)

 
 

Bueno, días agotadores (hoy, según google maps, he rcorrido unos 18 km., yo le echaría alguno más), pero que bonito es San Francisco! Ah! Que ya lo había dicho, no?

Mañana a ver si consigo ver el Golden Gate despejado.

 

9 comentaris:

  1. Así si!!!!!! Viva el barrio de castro!!!!!
    Que guay notarte tant contenta.
    Aquí ahora son las 11:43 de la mañana y la familia canelles Barba estan a punto de llegar, que nervios!!!!
    Sólo decirte que me sigues dando una envidia que no puedo. Cuando lleguen te contestamos todos.
    Iciar a ver si te estiras un poco más con los comentarios niña!!!
    Entiendoqueloshombressedesnudenatupaso, y go, go, go

    ResponElimina
  2. Hola guapa, estém aquí tots a punt de dinar, I et trobem molt a faltar!!! Tindries que veure a la triatleta de la teva neboda que no para I el Biel que cada día esta mes gran. La veritat es que hem rigut molt amb les teves aventures.
    Aquí a torrijas no ens passen coses tant interesants com a tu pero la veritat es q ens ho passem molt be. Avui m arriven mes visites, el David( el virus) I la estefi, fin de temporada con el hostal completo. Así si !!!!
    Bueno guapa que sapigues que et tenía molt present I que a la porta de vidre del secreter del menjador tenim posada la foto de tota la famili que varem fer a casa teva.
    Mil petons de part de tots, I que sapigues q t estimem moltissim!!!!!!
    Tufamiliateidolatra y go, go, go

    ResponElimina
  3. Holaaaaa!!!!!!
    Que pasada DESNUDOS??????? Sin calzado ni nada de nada , jajaja me imagino tú cara y vamos me partoooo de risa que fuerte!.
    Vamos Miki que ya puedes estar contento con la Tata!!!! menuda prima tenemos!.Es increíble que vayan en "Pelota picá" (frase Tía Finita) como son estos americanos....y lo malo ( o lo bueno..) es que aquí nos llegan todas las tendencias americanas.
    Nos alegramos que estés disfrutando tanto esta ciudad ( si es que te acoplas a todo de maravilla , así da gusto viajar).

    Bueno Guapa que el "horno no está para bollos" (otra frase) que te vaya muy bien en San Diego<ya nos contarás si te encuentras otro barrio "naturista" y a ser posible con fotos mas aproximásssss ;-D

    Mucho BESOS de tu family valenciana...

    ResponElimina
  4. Hola Amparo.
    Estem aquí al Campa sopant i jo, l'espabilada tecnològica, m'estic encarregant de que sàpiguen com s'envia un comentari, un whatsapp i tot això. Quina colla d'analfabets... El Xavi, porta tota la nit dien-me "Nuri", ja el coneixes, pesat com sempre...
    La frase de la nit de la Didota es "diga'm com es fa per saber-ho". Es veu que a partir d'ara t'escriurà cada dia. Està anyoradíssima! Se li han caigut les llàgrimes i tot parlant de tu (jo crec que ja no li ve, ja sabs que vull dir, no). Et passo a la resta.
    Hellou Amparin aquesta la Nuri parla un tant extrany, que si el wathsap, que si el wifi, com veus jo no hi entenc gaire, per això t'he enviat molts missatges i, però no t'han arribat, per que ho faig tant bé que es perden pel camí. Com que estas tant lluny....
    Bé veig que t'estas tornant com la shifer, però a veure si et recuperes una mica!!!

    Hola Amparo sóc la Martina!!!
    Estic amb aquestes iaies, que m'han pres l'ordinador i el compte de google per escriure els comentaris. Et trobo a faltar per què amb aquestes iaies m'aburreixo!!! jajaja
    Però pensa que et segueixo, es a dir, que vaigis al tanto amb el que escrius!!! Que segueixis tant bé com sempre!!!

    ResponElimina
  5. Què era, el "Pelota's Day"? Jajaja!
    Un petonet, Amparo, cuidate!!!!

    ResponElimina
  6. Que maco!!! Tota la "colla" reunida enrecordant-se de mi.jajaja
    Espero que us ho hagueu passat molt bé. Ja em puc imaginar els comentaris de cada un i a la Núria (didota) rient. Martina, tu a la teva i no facis gaire cas d'aquests. Suposo que ja deus tenir ganes de ser més gran per no tenir de venir a aquestes reunions. T'entenc, perque vaja colla de "ximples"
    Un petó a tothom

    ResponElimina
  7. Hola Amparo ara estic sola a casa desprès del "Festorro" d'ahir amb aquestes iaies!!! jejeje Vaja, quin ambient que tens a San Francisco, però les fotos les pudies apropar una mica més per poder veure millor el paisatge corporal i poder comprovar la magnitud dels teus comentaris!!!!! Com veus no estic sola estic amb la meva mama, que em vigila el que t'escric!!!
    Salut!!!

    ResponElimina
    Respostes
    1. Diga-li a la mama que si jo dic que estic més prima és que estic més prima., així que hi vagi pensant que farà per dinar quan em convidi. :)
      Un petó, Martina

      Elimina